Over mij

Home 

Annemarie, 16 augustus 2014

Als je gewoon zou zijn, zou je dan zijn wie je nu wilt of zou je zijn wie je anders zou zijn of je nou wilt of niet?

Weet jij precies wie je bent? Wie ben ik? Een lastige vraag.  Ik ben in ieder geval nooit makkelijk in een hokje te stoppen geweest.

Het allerbelangrijkste in het leven? De Liefde.

Voor mij is liefde de magie tussen mensen, dieren, theater, dans, muziek en spiritualiteit. Alles wat puur is, alles dat een ziel heeft die naar buiten straalt.

Als kind was ik een slim, creatief, beweeglijk, verlegen, dromerig meisje met een eigen willetje. Ik droomde ervan om als kunstrijdster te zweven over het ijs. Het schaatsen is nooit meer dan een grote hobby geworden maar als danseres voel ik mij toch zo licht als een veertje. Mijn danshelden van vroeger zijn Rudolf Nurejev, Gene Kelly en Michael Jackson, helaas zijn ze alle drie inmiddels overleden. Drie totaal verschillende dansers met de overeenkomst dat ze een verhaal konden vertellen met hun dans. Ik bewonderde de schoonheid van Nurejev, de lichtheid van Kelly en de krachtige kwetsbaarheid van Jackson. Als meisje van 4 voelde ik al hun kwaliteit, het was niet zozeer hun techniek maar vooral hun puurheid en authenticiteit die mij toen al raakte.

De eerste echte dansvoorstelling die ik zag was van het Scapino-ballet en toen ik daar in die Schouwburg met twee grote stenen olifanten zat wist ik het, dat wil ik ook, op het toneel staan. Ik ging op ballet, op pianoles, schreef thuis liedjes en maakte ondertussen toneelstukjes voor de hele straat.

Mijn ouders zagen theater en muziek vooral als leuke hobby omdat ik tenslotte goed kon leren, dus de universiteit was ‘het hoogste’ wat ik kon bereiken. Na de middelbare school ging ik dan ook Communicatiewetenschap studeren aan de UvA. Ik vond het ok, had weinig uren college en hoefde totaal geen moeite te doen om goeie cijfers te halen dus ik kon er van alles naast doen, waaronder een bijbaantje als figurant/danser in een opera. Daar ontdekte ik dat ik wel kon opvallen en tijdens mijn stage bij de TROS besloot ik om, ondanks mijn leeftijd, toch auditie te gaan doen voor de dansacademie.

Wilde ik echt danseres worden? Dans was wel mijn eerste grote liefde maar ik heb nooit alleen danseres willen worden, ik wilde verhalen vertellen, met muziek, zang en dans. Ik wilde de magie van het theater voelen. Op het toneel kon ik iemand anders zijn. Dat je nooit goed een ander kunt spelen zonder die ander in jezelf te ontdekken besefte ik pas jaren na mijn afstuderen aan de Fontys Dansacademie/Conservatorium.

In eerste instantie stond ik een aantal jaren zelf op het toneel in professionele musicals en muziektheaterproducties. Maar ondanks dat ik elk jaar weer werk had en heel veel dromen heb uit zien komen, waren mijn dromen toch steeds niet zoals ik het gedroomd had. De onzekerheid bleef en de onzekerheid werd zelfs groter, hoe meer ik deed wat ik echt wilde doen. Daardoor heb ik er eigenlijk veel te weinig van genoten.

Na 7 jaar had ik genoeg van alle audities en besloot ik interieurstyling te gaan studeren en kreeg ik een baan als office manager bij een investeringsbedrijf in het WTC. Ongelooflijk dat ik zomaar die baan kreeg, zonder ook maar enige kantoorervaring. En ze waren nog blij met mij ook. Ik bracht iets nieuws daar, ik was totaal niet geïnteresseerd in veel geld, voelde me net zoveel als iedereen en kon eigenlijk overal wel over mee praten maar ik voelde me daar ook veranderen. Ik merkte dat ik steeds meer verkrampte, steeds meer in mijn schulp kroop en ook steeds minder kon genieten. Mijn emoties vlakten af, ik vond niks meer echt leuk maar ik maakte me ook nergens meer echt druk om. En ik wist na een jaar dat het echt tijd was om te stoppen. Middenin de crisis in 2008 heb ik mijn baan opgezegd en ben als freelancer begonnen. Na een jaartje vooral gewerkt te hebben als choreograaf en dans/zangdocent ging mijn relatie voorbij en toen leek het alsof niks meer uitmaakte. Ik voelde eigenlijk een soort van opluchting. Waar ik jarenlang aan had vastgehouden hoefde nu niet meer. Dit maakte vooral dat ik ineens weer kon genieten van de meest simpele dingen en dat ik vooral ook al mijn ideaalbeelden losliet die ook in het verleden niet eens ideaalbeelden waren geweest. Ik wist niet zo goed wat ik wilde dus ik besloot om eerst maar eens op vakantie te gaan. Waar naartoe? Los Angeles kwam in mijn hoofd en twee weken later zat ik daadwerkelijk in een appartementje in Burbank. Ik heb iets meer dan een maand acteerlessen gevolgd in North Hollywood, daarnaast heel veel danslessen genomen in allerlei stijlen waar ik me nooit eerder echt in verdiept had, hip hop, burlesque, popping & locking, hoopdance etc en vond daar het plezier in mijn vak weer terug. Gek genoeg is daar niet zozeer de performer maar vooral de theatermaker in mij wakker geworden. En vanaf die tijd ben ik steeds meer gaan maken en creëren, in eerste instantie als choreograaf, daar kwam zangcoach bij, regisseur en uiteindelijk ben ik echt mijn eigen stukken gaan schrijven en uitvoeren.

Magie en spiritualiteit intrigeerden mij ook al van jongs af aan maar dit werd door mijn familie eigenlijk nog minder serieus genomen. Nu weet ik veel beter wat gevoelens en emoties betekenen maar vroeger verlamden emoties mij vaak en ik kon mijn eigen gevoel en dat van anderen vaak niet goed scheiden. Soms kon ik niet praten, klapte ik volledig dicht. Men weet dit aan mijn verlegenheid en ik werd er vaak op aangesproken en mensen vonden dat ik meer moest durven maar achteraf gezien was het niet dat ik niet durfde, ik kon het echt niet, ik bevroor simpelweg. Dit gebeurde in grote groepen, waar natuurlijk veel energieën door elkaar vliegen en bij bepaalde personen, waarschijnlijk op het moment dat zij even niet zo lekker in hun vel zaten, ik nam hun gevoel gewoon over en wist niet meer wat wel en niet van mij was. In de loop der jaren kon ik hier steeds beter mee omgaan vooral doordat ik mezelf steeds meer ging accepteren en ook steeds meer mijn eigen waarheid leefde. Een emotionele spons zijn is soms lastig maar ik merk nu gelukkig ook dat het in bepaalde situaties heel handig kan zijn. Bijvoorbeeld bij het maken van voorstellingen en daarbij de spelers helpen te laten stralen.

De tijd in Los Angeles heeft mij op spiritueel vlak ook grote stappen verder gebracht. Heel erg leven in het nu, in het moment. Ik was al een tijdje yogadocent in Nederland, heb de docentenopleiding bij Tonnie Goes in Montfoort gevolgd, en heb dus in LA ook veel yoga-lessen gevolgd. Maar daarnaast was ik ook elke dag vrij om te gaan en staan waar ik wilde. Na de acteerlessen reed ik dan ook regelmatig met de auto zomaar ergens heen, dronk ergens koffie of at een ijsje en ontmoette zo verschillende mensen waarmee ik een dagje, of meer optrok. Ook de acteerlessen waren bijna een soort therapie, gebruik wat er is, voel aan wat er gebeurt en wat nodig is, laat alle tekst in een impuls komen.

Ik had een hernieuwde liefde voor het theatervak gevonden maar ook zeker delen van mezelf die ik aardig kwijt was geraakt hervond ik. Eenmaal terug in Nederland nam ik een beetje rust en heb ik vooral heel veel boeken gelezen, van Byron Katie, Deepak Chopra, Eckhart Tolle, Wayne Dyer, Gregg Braden, Annemarie Postma, Lynne mc Taggart, Christiane Beerlandt en ga zo maar door. Ik merkte dat ik echt het geluk in mezelf kon vinden, los van de uiterlijke omstandigheden en leerde ook om steeds meer mijn eigen waarheid te spreken. Ik begon ook steeds meer liefde te voelen en steeds meer de positieve lessen uit, op het eerste gezicht, negatieve gebeurtenissen te halen. Na maandenlang lezen van al die boeken was ik ook even klaar met werken aan mezelf. Toch kwam uiteindelijk Reiki op mijn pad waarvoor ik de eerste twee inwijdingen bij Ingeborg Franx in Uitgeest kreeg. En uiteindelijk besloot ik om in Schotland mijn masterinwijdingen te ontvangen bij Lorna McLean. Waarom Schotland? Ik weet het niet, iets vertelde mij dat ik erheen moest gaan en ik kwam bij deze bijzondere en inspirerende vrouw terecht. Vervolgens heb ik in Nederland ook een opleiding tot Aurahealer gedaan bij het Nederlof Centrum in Amsterdam en me daarnaast verder ontwikkeld als healer en coach.

Voor mij persoonlijk zijn healing en theater onlosmakelijk met elkaar verbonden en dit is heel duidelijk te merken aan de voorstellingen die ik maak.

Tenslotte ben ik een hele grote dierenliefhebber. Was de mens maar zo puur als dieren dikwijls nog zijn, alhoewel ook steeds meer verpest door het toedoen van mensen. Vroeger haatte ik tv-series als Lassie en Boomer. Waarom? Omdat die hondjes geen baasje hadden! En natuurfilms kon ik helemaal niet kijken want daarin werden dieren doodgemaakt en nog steeds kan ik er slecht tegen. Niet zo lang geleden zag ik de film ‘Earth’ en nog steeds wekken die beelden een emotie bij me op. Wat de mens met de natuur doet, ik kan er niet over uit. In Kenia en Tanzania heb ik met eigen ogen kunnen zien hoe beschaafd dieren eigenlijk zijn. Maar wij mensen denken alles maar naar onze eigen hand te zetten, teveel ganzen? Schiet ze maar af. Te weinig ganzen? Zet ze weer uit enzovoort. Vastgelopen bultruggen, opgesloten ashera-katten, ontsnapte zeehondjes, gevonden orka’s ik mis geen bericht dat erover verschijnt en zou ze het liefste allemaal eigenhandig bevrijden. Het liefst zou ik een huis vol met dieren hebben maar op dit moment woon ik alleen samen met mijn grote vriendin, poes Lilo. Zij is de enige die ik echt mis als ik langere tijd van huis ben.

De liefde, mijn leven, verschillende dromen zijn uitgekomen, verschillende wensen komen dagelijks uit en er is altijd plaats voor magie in mijn leven. Liefde is alles maar niets is alles en alles is niets.